Bijzonder Bolivia!
Door: Martiene
Blijf op de hoogte en volg Martiene
18 Mei 2008 | Bolivia, La Paz
Muy bien amigos!
Na Chili, Argentinië, Uruguay en zelfs nog even in Brazilië geweest te zijn ben ik na 5 maanden aangekomen in Bolivia! En wat een verschil is dit met de andere landen! Bij aankomst in dit land heb ik voor het eerst het gevoel echt in een derdewereld land te zijn!
De eerste stad die ik in Bolivia heb aangedaan is Santa Cruz. Samen met Ingeborg ben ik met de trein vanaf Brazilië naar deze stad gereisd, en bij aankomst hadden wij nog niet helemaal het gevoel dat Bolivia een heel arm land is. Het enige dat ons opviel is dat hier een grote chaos heerst, anders dan in de andere landen waar ik ben geweest. De chaos bestond vooral uit ongeorganiseerdheid en gebrek aan regels, wat in het hele land terug te vinden is. In de andere steden van Bolivia is de armoede veel sterker aanwezig, met bedelende mensen, handwerk dat in andere landen normaal gesproken machinaal gedaan wordt, mensen die hun was in de rivier aan het doen zijn etc.
Santa Cruz is voor ons vooral een doorreis geweest. We hebben hier een paar uur doorgebracht, wat bestond uit een goede lunch na een paar maaltijden overgeslagen te hebben en een ziekenhuisbezoek voor Ingeborgs verzwikte enkel...
Hier vandaan zijn we verder gereisd naar Sucre, de witte stad. Doordat onze bus 4 uur voor Sucre kapot ging hebben wij de laatste 4 uur boven op de vracht van een truck doorgebracht, wat voor de lokale bevolking een redelijk normaal vervoersmiddel is en voor ons vooral een mooie ervaring was! Op geen enkele andere wijze kan je zo veel van het uitzicht zien tijdens een reis als het panaromaview dat wij hadden van bovenop deze truck. Ook hier hebben we maar een dagje doorgebracht, wat achteraf heel jammer is, want het is echt een supermooie stad! In het oude centrum hebben ze een aantal tiental jaar geleden alle gebouwen en huizen witgeverfd (de oorspronkelijk kleur) wat een heel mooi effect aan deze stad geeft. Maar je moet altijd iets bewaren om nog eens naartoe terug te keren...
Doordat Ingeborg weer bijna terug naar Buenos Aires moest om naar Nederland terug te reizen zijn we daarom snel verder gereisd om nog samen de mijnen van Potosi te bekijken. Potosi is de hoogste stad ter wereld en is in 1545 door de Spanjaarden gesticht toen bleek dat hier op grote schaal zilver gewonnen kon worden. Tegenwoordig staat deze stad dan ook nog steeds bekend om zijn zilvermijnen. Was deze stad ooit de rijkste stad van heel Amerika, tegenwoordig is deze glorie een beetje vergaan doordat een groot deel van de mijnen is uitgeput.
Ons bezoek aan de mijnen was een indrukwekkende ervaring. Voordat we aan onze tour begonnen had ik al gehoord dat de gemiddelde levensverwachting van de mijnwerkers rond de 45 jaar oud is, wat het bezoek aan deze mijnen voor mijn gevoel ook een beetje in de categorie 'aapjes kijken' plaatste. Toch wilde ik dit ook niet missen, dus welprepared met de nodige voorzorgsmaatregelen om de mijnen binnen te gaan zijn we van start gegaan. Daarbij hadden wij het ´geluk´ dat het vrijdag was, wat betekende dat het gebruikelijk was om 96% sterke alcoholhoudende drank voor de mijnwerkers te kopen.
Wij zijn op bezoek gegaan bij Carlos, een mijnwerker die zijn eigen stukje in de mijn had. Wanneer een mijnwerker een nieuw gedeelte vindt waar veel erts is, is dit gedeelte van de mijn van hem. Om bij Carlos´ werkplek te komen moesten we door smalle tunnels kruipen en stijle trappen naar beneden nemen om uiteindelijk op het niveau -vier uit te komen. Deze tocht is dus niet aan te raden voor mensen van claustrofobische aard, want zelfs voor ons niet claustrofobische mensen is deze tocht een spannende en enigzins enge ervaring. Aangekomen bij Carlos´ werkplek konden wij zien hoe hij de gaten aan het uithouwelen was om dit gedeelte van de mijn op te blazen. Zijn dag zat er bijna op, dus wij hebben hem de drank overhandigd, die we (gedeeltelijk) met z´n allen opgedronken. Eerst een slokje puur, wat haast niet te doen is, en daarna gemixed met sinas, wat de smaak een stuk beter maakte! Om kwartvoorvijf werd ik een beetje zenuwachtig, want vanaf 5 uur zou de dynamiet ontploffen, en als je dan nog niet op niveau -2 was zou het toch een beetje tricky worden... But we survived!
Vanaf Potosi zijn Ingeborg en ik samen naar de grens gereisd om daar afscheid van elkaar te nemen... Ik ben toen weer een stukje naar boven gereisd, om vanaf Tupiza een 4-daagse tour door de zoutvlaktes van Uyuni af te leggen. Dit is een van de mooiste tours die ik tot nu toe in mijn reis heb gemaakt!
Vanaf Tupiza zie je op de eerste dag hele mooie bergen, die door water en wind zijn uitgeslepen. Ook hebben we een stuk over de Alitplanos gereisd, de hoogvlaktes van Bolivia bewoond door lama´s. De tweede dag zijn we hier nog een stuk verder over gereisd, en hebben we veel mooie lagunes gezien. sommige ook bewoond door flamingo´s, die we de derde dag ook hebben gezien. Daarnaast hebben we deze dag ook de dessert van Dali gezien. Zelf wist ik niet dat woestijnen zelfs op 4000 meter hoog konden bestaan, maar dat zal wel een gebrek in mijn algemene kennis zijn... Het is heel bijzonder om hier doorheen te reizen, om het landschap geleidelijk aan te zien veranderen! Ook heel bijzonder vond ik de geisers die op 5200 meter hoog te vinden zijn! De temperatuur hier is rond de -5 graden, maar de geisers zijn 90 graden! En om deze dag uiteindelijk nog bijzonderder te maken hebben we de laatste nacht in een zouthostel doorgebracht. Alles in dit hostel is gemaakt van zout, zoals bedden, tafels, stoelen etc!
De laatste dag gingen we dan uiteindelijk naar de zoutvlaktes! Om 04:30 zijn we opgestaan om de zonsopgang op de zoutvlaktes te bekijken. Dit was nog bijna mislukt doordat er een dronken taxichauffeur in de middel of nowhere de weg aan het blokkeren was, maar gelukkig kregen 3 sterke mannen de auto naar de zijkant van de weg geduwd! Nadat de zon op was zijn we naar Isla de Pescado (eiland van de vis) gegaan, die midden op de zoutvlaktes te vinden is. Zo´n 40.000 jaar geleden lag op de plek van de zoutvlaktes een heel groot meer, maar nadat dit meer is opgedroogd is er 12.000 km² aan zoutvlaktes overgebleven. Het eiland wordt voornamelijk bewoond door duizenden reuzecactussen en nadat we helemaal naar boven waren geklommen hadden we een heel mooi uitzicht over de zoutvlaktes! Wat de zoutvlaktes zo bijzonder maakt is dat alles wit is en hierdoor bijna geen perspectief te vinden is. Je denkt dat alles heel dichtbij is, maar schijn bedriegt. Hierdoor kun je ook supergrappige foto´s maken!
Vanaf Uyuni ben ik doorgereisd naar La Paz, waar ik Judith weer tegengekomen ben! ´s Avonds hebben we sushi gegeten, en verder heb ik vooral een beetje gerelaxed! De laatste dag in La Paz heb ik de Deathroad gefietst, de meest gevaarlijke weg ter wereld. En ik heb het overleefd! Al moet ik toegeven dat deze weg tegenwoordig niet meer de allergevaarlijke weg ter wereld is. Voor 2001 was dit het wel, toen dit nog de enige weg van La Paz naar Coroico was, en deze 2-richtingsweg 3 meter breed is, waarbij de afgronden over het algemeen enkele honderden meters zijn. Onderweg kom je dan ook regelmatig kruizen tegen op plaatsen waar mensen zijn overleden en zijn op sommige plaatsen in de afgrond zelfs nog wrakstukken te ontdekken. Inmiddels is er een nieuwe weg aangelegd, en zijn wij tijdens onze tour maar 2 auto´s tegengekomen, wat de excitement toch wat minder maakt!
Bolivia is echt een supermooi land en het is jammer dat ik hier niet nog wat langer kan blijven. Inmiddels ben ik al weer een weekje in Peru, wat ook heel mooi is, maar daarover zal ik jullie de volgende keer meer vertellen!
Liefs Martiene
Na Chili, Argentinië, Uruguay en zelfs nog even in Brazilië geweest te zijn ben ik na 5 maanden aangekomen in Bolivia! En wat een verschil is dit met de andere landen! Bij aankomst in dit land heb ik voor het eerst het gevoel echt in een derdewereld land te zijn!
De eerste stad die ik in Bolivia heb aangedaan is Santa Cruz. Samen met Ingeborg ben ik met de trein vanaf Brazilië naar deze stad gereisd, en bij aankomst hadden wij nog niet helemaal het gevoel dat Bolivia een heel arm land is. Het enige dat ons opviel is dat hier een grote chaos heerst, anders dan in de andere landen waar ik ben geweest. De chaos bestond vooral uit ongeorganiseerdheid en gebrek aan regels, wat in het hele land terug te vinden is. In de andere steden van Bolivia is de armoede veel sterker aanwezig, met bedelende mensen, handwerk dat in andere landen normaal gesproken machinaal gedaan wordt, mensen die hun was in de rivier aan het doen zijn etc.
Santa Cruz is voor ons vooral een doorreis geweest. We hebben hier een paar uur doorgebracht, wat bestond uit een goede lunch na een paar maaltijden overgeslagen te hebben en een ziekenhuisbezoek voor Ingeborgs verzwikte enkel...
Hier vandaan zijn we verder gereisd naar Sucre, de witte stad. Doordat onze bus 4 uur voor Sucre kapot ging hebben wij de laatste 4 uur boven op de vracht van een truck doorgebracht, wat voor de lokale bevolking een redelijk normaal vervoersmiddel is en voor ons vooral een mooie ervaring was! Op geen enkele andere wijze kan je zo veel van het uitzicht zien tijdens een reis als het panaromaview dat wij hadden van bovenop deze truck. Ook hier hebben we maar een dagje doorgebracht, wat achteraf heel jammer is, want het is echt een supermooie stad! In het oude centrum hebben ze een aantal tiental jaar geleden alle gebouwen en huizen witgeverfd (de oorspronkelijk kleur) wat een heel mooi effect aan deze stad geeft. Maar je moet altijd iets bewaren om nog eens naartoe terug te keren...
Doordat Ingeborg weer bijna terug naar Buenos Aires moest om naar Nederland terug te reizen zijn we daarom snel verder gereisd om nog samen de mijnen van Potosi te bekijken. Potosi is de hoogste stad ter wereld en is in 1545 door de Spanjaarden gesticht toen bleek dat hier op grote schaal zilver gewonnen kon worden. Tegenwoordig staat deze stad dan ook nog steeds bekend om zijn zilvermijnen. Was deze stad ooit de rijkste stad van heel Amerika, tegenwoordig is deze glorie een beetje vergaan doordat een groot deel van de mijnen is uitgeput.
Ons bezoek aan de mijnen was een indrukwekkende ervaring. Voordat we aan onze tour begonnen had ik al gehoord dat de gemiddelde levensverwachting van de mijnwerkers rond de 45 jaar oud is, wat het bezoek aan deze mijnen voor mijn gevoel ook een beetje in de categorie 'aapjes kijken' plaatste. Toch wilde ik dit ook niet missen, dus welprepared met de nodige voorzorgsmaatregelen om de mijnen binnen te gaan zijn we van start gegaan. Daarbij hadden wij het ´geluk´ dat het vrijdag was, wat betekende dat het gebruikelijk was om 96% sterke alcoholhoudende drank voor de mijnwerkers te kopen.
Wij zijn op bezoek gegaan bij Carlos, een mijnwerker die zijn eigen stukje in de mijn had. Wanneer een mijnwerker een nieuw gedeelte vindt waar veel erts is, is dit gedeelte van de mijn van hem. Om bij Carlos´ werkplek te komen moesten we door smalle tunnels kruipen en stijle trappen naar beneden nemen om uiteindelijk op het niveau -vier uit te komen. Deze tocht is dus niet aan te raden voor mensen van claustrofobische aard, want zelfs voor ons niet claustrofobische mensen is deze tocht een spannende en enigzins enge ervaring. Aangekomen bij Carlos´ werkplek konden wij zien hoe hij de gaten aan het uithouwelen was om dit gedeelte van de mijn op te blazen. Zijn dag zat er bijna op, dus wij hebben hem de drank overhandigd, die we (gedeeltelijk) met z´n allen opgedronken. Eerst een slokje puur, wat haast niet te doen is, en daarna gemixed met sinas, wat de smaak een stuk beter maakte! Om kwartvoorvijf werd ik een beetje zenuwachtig, want vanaf 5 uur zou de dynamiet ontploffen, en als je dan nog niet op niveau -2 was zou het toch een beetje tricky worden... But we survived!
Vanaf Potosi zijn Ingeborg en ik samen naar de grens gereisd om daar afscheid van elkaar te nemen... Ik ben toen weer een stukje naar boven gereisd, om vanaf Tupiza een 4-daagse tour door de zoutvlaktes van Uyuni af te leggen. Dit is een van de mooiste tours die ik tot nu toe in mijn reis heb gemaakt!
Vanaf Tupiza zie je op de eerste dag hele mooie bergen, die door water en wind zijn uitgeslepen. Ook hebben we een stuk over de Alitplanos gereisd, de hoogvlaktes van Bolivia bewoond door lama´s. De tweede dag zijn we hier nog een stuk verder over gereisd, en hebben we veel mooie lagunes gezien. sommige ook bewoond door flamingo´s, die we de derde dag ook hebben gezien. Daarnaast hebben we deze dag ook de dessert van Dali gezien. Zelf wist ik niet dat woestijnen zelfs op 4000 meter hoog konden bestaan, maar dat zal wel een gebrek in mijn algemene kennis zijn... Het is heel bijzonder om hier doorheen te reizen, om het landschap geleidelijk aan te zien veranderen! Ook heel bijzonder vond ik de geisers die op 5200 meter hoog te vinden zijn! De temperatuur hier is rond de -5 graden, maar de geisers zijn 90 graden! En om deze dag uiteindelijk nog bijzonderder te maken hebben we de laatste nacht in een zouthostel doorgebracht. Alles in dit hostel is gemaakt van zout, zoals bedden, tafels, stoelen etc!
De laatste dag gingen we dan uiteindelijk naar de zoutvlaktes! Om 04:30 zijn we opgestaan om de zonsopgang op de zoutvlaktes te bekijken. Dit was nog bijna mislukt doordat er een dronken taxichauffeur in de middel of nowhere de weg aan het blokkeren was, maar gelukkig kregen 3 sterke mannen de auto naar de zijkant van de weg geduwd! Nadat de zon op was zijn we naar Isla de Pescado (eiland van de vis) gegaan, die midden op de zoutvlaktes te vinden is. Zo´n 40.000 jaar geleden lag op de plek van de zoutvlaktes een heel groot meer, maar nadat dit meer is opgedroogd is er 12.000 km² aan zoutvlaktes overgebleven. Het eiland wordt voornamelijk bewoond door duizenden reuzecactussen en nadat we helemaal naar boven waren geklommen hadden we een heel mooi uitzicht over de zoutvlaktes! Wat de zoutvlaktes zo bijzonder maakt is dat alles wit is en hierdoor bijna geen perspectief te vinden is. Je denkt dat alles heel dichtbij is, maar schijn bedriegt. Hierdoor kun je ook supergrappige foto´s maken!
Vanaf Uyuni ben ik doorgereisd naar La Paz, waar ik Judith weer tegengekomen ben! ´s Avonds hebben we sushi gegeten, en verder heb ik vooral een beetje gerelaxed! De laatste dag in La Paz heb ik de Deathroad gefietst, de meest gevaarlijke weg ter wereld. En ik heb het overleefd! Al moet ik toegeven dat deze weg tegenwoordig niet meer de allergevaarlijke weg ter wereld is. Voor 2001 was dit het wel, toen dit nog de enige weg van La Paz naar Coroico was, en deze 2-richtingsweg 3 meter breed is, waarbij de afgronden over het algemeen enkele honderden meters zijn. Onderweg kom je dan ook regelmatig kruizen tegen op plaatsen waar mensen zijn overleden en zijn op sommige plaatsen in de afgrond zelfs nog wrakstukken te ontdekken. Inmiddels is er een nieuwe weg aangelegd, en zijn wij tijdens onze tour maar 2 auto´s tegengekomen, wat de excitement toch wat minder maakt!
Bolivia is echt een supermooi land en het is jammer dat ik hier niet nog wat langer kan blijven. Inmiddels ben ik al weer een weekje in Peru, wat ook heel mooi is, maar daarover zal ik jullie de volgende keer meer vertellen!
Liefs Martiene
-
19 Mei 2008 - 06:33
Manja:
Ziet er echt mooi uit! Leuk om je verhalen te lezen. Fijn dat je nu even aan het genieten bent van al het moois. Het is maandag en nieuwe week is weer begonnen. Vanavond meiden avondje sinds lange tijd. Ga maar eens aan het werk ;-). -
19 Mei 2008 - 06:39
Mamma:
blij weer wat te zien van al dat moois. Wel apart die foto's van groot naar klein en boven op je neus staan. Je laatste fase is aangebroken en dan wil je dat de dagen uit 48 uur bestaan he.Hier alles ok E+D+F hier gisteren lekker aspeges gegeten. Kennen ze die daar ook, anders heb je die hier nog te goed. Liefs mamma -
19 Mei 2008 - 07:49
Mieke:
Hé Martiene! Het is weer een jaloersmakend verhaal. Wat mooi en bijzonder om daar te zijn! Die foto's zijn ook onwijs cool! Hier in NL gaat alles prima. Marco en Shir zijn vrijdag getrouwd. Ze zagen er erg mooi uit en hebben een fantastische dag gehad. Nu ben ik lekker bezig alles voor te bereiden op m'n beoordelingen die ik o.a. vanavond heb. Nog 2 weken en dan is het schooljaar weer voorbij!! Dikke kus Mieke -
19 Mei 2008 - 11:13
Barbara:
Hey 10,
Zeker voor mij ook een reden om nog eens terug te gaan daar, want o.a. die zoutvlaktes wil ik ook nog wel eens met eigen ogen zien. Wel toevallig dat we bijna elke keer tegelijk een update op onze sites zetten ;-) Nou, de tijd vliegt om, jij hebt zeker nog maar een maandje he? Ik nog 6 weekjes en dan begint het NL leventje weer, druktes en werk zoeken enzo, maar nu nog eventjes niet aan denken, lekker genieten!! dikke kus -x- -
19 Mei 2008 - 14:22
Roel & Carianne:
hey martiene!
Leuk verhaal! En voor ons inderdaad ook erg herkenbaar...Wat een mooie foto´s van deathroad! Jammer dat wij die niet meer konden doen...We zijn blij dat je heelhuids uit de mijnen gekomen bent, want het schijnt een grote gatenkaas te zijn. Verwachting is dat een groot gedeelte over niet al te lange tijd zal instorten is ons verteld haha. Iig onwijs veel plezier in Peru, wij gaan nu de bus nemen terug naar Buenos Aires! Btw Salta is ook een aanrader, erg LINDO! Ciao xx Roel en Car -
19 Mei 2008 - 15:25
Jut:
Hola Jul,
De sushi was lekker he:)
Zie je over paar daagjes weer, have fun op het festival, ben benieuwd! Beso Jut -
20 Mei 2008 - 12:59
Esther:
Ha meis!
Wat leuk om je gisteren even te horen! En je belde wel met een heel goede timing he ;-) De foto's zien er weer prachtig uit, geniet lekker de laatste weken! Vind het stiekem ook wel weer fijn als je straks weer thuis bent in Huize Mares! De scriptie gaat nu trouwens de goede kant op, nog een paar weken en dan iig voor sociologie afstuderen! Tot snel, liefs Esther -
21 Mei 2008 - 12:36
Eva:
Hoi Tien!
Wat was het leuk om weer even met je te kletsen afgelopen maandag. Nog even en je bent gewoon weer in Nederland. Wat is de tijd toch snel gegaan!
Geniet nog van je laatste weken!!
-
26 Mei 2008 - 15:42
Edwin:
Hmm, ik laat er weer snel een weekje overheen gaan voordat ik blijk van reactie geef.. Waardeloos vriendje ben ik toch :p
De plaatjes behoeven zeker wel een 'live' verslag! Vind het echt bijzonder gaaf dat je zoveel mooie en leuke dingen hebt gezien en gedaan tijdens deze reis!
Belooft nog wat moois voor tripjes in de toekomst..
Muchimo Lievs
-
27 Mei 2008 - 14:19
Ingeborg:
Hoihoi!
Zo...nu baal ik er helemaal van dat ik de zoutvlaktes (net) gemist heb :-(. Ach...heb veel mooie dingen gezien en het paste er gewoon (net) niet meer in. Misschien in de toekomst nog een x-tje! Nog even en dan zit het er voor jou ook op helaas...iedereen thuis is wel weer blij als je thuiskomt hoor. Ik ga de dag ervoor nog even feesten op de bruiloft van Sandra (van Tenerife)...dus hoop dat ik in staat ben je op te komen halen :-p.
Tot snel.
Liefs,
Ingeborg -
29 Mei 2008 - 22:48
Fia Luiten:
Hoi Martine, ik geniet van je verhalen en wat heb je prachtige foto's!
Nog heel veel reisplezier en geniet van al die vreemde culturen! Groetjes Fia LUiten -
30 Mei 2008 - 10:28
Dennis:
He schoonzusje van me!
Ola alles kits daar ? Jemig nog maar 1 weekje en dan zit het er alweer op. Goh die maanden zijn wel voorbij gevlogen he. Van de week heb ik de foto’s gezien die Ingeborg had gemaakt. Mooie foto’s hoor.
Je lijkt wel een beetje op een japanner, want op bijna elke foto ben je aan het poseren.
Heb je zin om weer naar huis te gaan? Zal wel ff wennen worden hoor de eerste weken. Je merkt dan gelijk hoe saai Nederland eigenlijk is, maar goed we hebben het daarentegen natuurlijk wel weer goed hier.
Coole foto’s ook op je site, heb gelijk zin om op vakantie te gaan.
Es en ik zijn druk bezig de route uit te stippelen die we in Noorwegen gaan rijden. Altijd leuk met zo’n joekel van een kaart aan de slag om zo een leuke route uit te stippelen. We gaan ook nog naar die nicht van jullie.
Nou geniet er nog van de laatste daagjes en tot snel.
Ben benieuwd of je Fleur nog herkend :-)
Dennis
-
30 Mei 2008 - 14:57
Dennis:
He alo,
leuke foto's zo van klein naar groot!!!
Ga ik ook eens doen met Fleur maar die hoef ik natuurlijk niet ver weg te zetten......
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
