Twijfel, tarotkaarten en vacaciones!

Hola chico´s y chica´s!

Op verzoek van een aantal van jullie heb ik hier weer een nieuwe update van mijn vida in Buenos Aires! Al moet ik zeggen dat ik sinds ik hier aan het werk ben ik wat minder spannende dingen meemaak als wanneer ik aan het reizen ben..! Maar ik vind het nog steeds leuk om al jullie reacties te lezen, bedankt!

Mijn vorige bericht was geëindigd bij twijfels en kriebels in het kindertehuis in Quilmes. En deze twijfel en kriebel hebben hierna nog een tijdje aangehouden. Na drie weken besloot ik dat het tijd werd om een beslissing te maken, blijven of op zoek naar een ander project! De tijd ging supersnel voorbij, en het had al bijna geen zin meer om van project te veranderen... Ik had met de ´mayores´ van het project gepraat, en die vertelden mij dat wanneer ik zelf het gevoel had dat ik ergens anders meer kon betekenen ik het beste mijn hart kon volgen. Het weekend waarin ik een beslissing zou maken had ik bij Karin (een Nederlands meisje) en Agusto gelogeerd, en Karins tarotkaarten vertelden mij dat ik vooral naar mijn gevoel moest luisteren, en de dingen niet altijd zo perfect zijn als dat ik ze in mijn hoofd voorstel. Dit klinkt als een wijze levensles, en ik had dan ook maar besloten om niet van project te veranderen. De grootste reden was dat ik geen idee had wat voor reden ik de kinderen voor mijn vertrek moest geven, en het daarnaast ook niet helemaal eerlijk vond tegenover het project. Het nadeel van mijn beslissing is dat kriebelende beestjes een constante factor van mijn verblijf zullen zijn, maar daar valt inmiddels ook wel mee te leven!
Door mijn twijfels klonk het misschien alsof ik het niet naar mijn zin heb bij het project, maar het tegendeel is waar! Het was even rustig met 12 kinderen in het tehuis, maar inmiddels is dit nummer weer opgeschroefd naar 16. In de ochtenden doen Gabriele en ik altijd een beetje relaxed. De kinderen staan om 06.30 op, maar de mensen die mij een beetje kennen weten dat ik op dit tijdstip een beetje minder vrolijk ben, dus wij slapen lekker tot een uurtje of 9! Af en toe helpen we een beetje met schoonmaken in de ochtenden, maar over het algemeen beginnen wij rond een uurtje of 12 met werken. De meeste kinderen komen dan terug uit school, want school in Argentinië betekent 4 uurtjes les per dag. In de middagen zijn we met de kinderen aan het spelen, en helpen wij ze zo ver het kan met hun huiswerk!
Wat ik zelf grappig vind om te zien is dat de kinderen die net in het tehuis komen wonen in het begin heel erg aanhankelijk zijn. Ze komen steeds naar je toe om je te omhelzen en een kusje te geven, maar hoe langer de kinderen in het tehuis zitten, hoe meer ze bezig zijn om hun positie in het tehuis te bepalen. Als de leidinggevenden even uit het zicht zijn schelden ze elkaar uit of geven ze elkaar een klap en ze weten natuurlijk allemaal het stoerste verhaal te vertellen. Op dit soort momenten is het lastig dat mijn spaans nog niet perfect is, en de kinderen ook niet zo veel gezag voor ons vrijwilligers tonen. Maar dit is een onderdeel van kind zijn denk ik. Ze kunnen daarnaast (meestal) gezellig met z´n allen spelen, dus het is niet zo dat dit de hele tijd aan de orde is.

De weekenden in Buenos Aires zijn ook nog steeds erg leuk! Ik heb eindelijk mijn eerste voet in een club in Buenos Aires gezet, en ik moet zeggen dat het erg gezellig was! Verder heb ik veel marktjes bezocht, en vooral de hippiemarkt in Recoletto vind ik erg leuk. Je kan hier uren in het gras zitten kijken naar artiesten die een voorstelling geven, bijvoorbeeld acrobaten die een voorstelling met een lange doek geven die aan een boom hangt of naar mensen die een capoeiravoorstelling geven. Het is allemaal heel relaxed! Wat jammer is, is dat de mensen die ik in het begin kende inmiddels allemaal vertrokken zijn, dus het is weer tijd om nieuwe vrienden te maken!

Pasen in Argentinië is ook een groot feest. Ik geloof dat 70% van de bevolking hier katholiek is, dus dit betekende een nationale vakantie! En voor mij betekende dit ook van woensdag t/m maandag vrij! Op dinsdagmiddag hebben we samen met de kinderen eieren geverfd, wat hier in Argentinië geen traditie is, en ze waren allemaal erg blij dat ze dat ze deze mee naar huis mochten nemen! Op woensdagochtend hebben Gabriele en ik aan alle kinderen een Paasmandje geven, met een chocoladepaashaas en eieren. Heel leuk om te zien hoe blij de kinderen hier van werden! Sommigen vroegen zelfs of ze de paashaas konden eten, dus hieruit bleek dat ze niet aan dit soort dingen gewend zijn.
Later op de dag hebben Gabriele en ik de boot naar Uruguay genomen, en zijn we naar Punta del Diablo gegaan, een klein surfdorpje tegen de Braziliaanse grens aan. Dit dorpje is echt fantastisch! Het is alsof de tijd hier heeft stilgestaan, met zandweggetjes zonder naam, geen straatverlichting en allemaal heel relaxte en aardige mensen! Alsof je in een sprookje rondloopt! De eerste nacht was echter een beetje afzien in de cabaña die we hadden gehuurd van een schizofrene kunstenares, maar het was de enige optie omdat in het hele dorp geen enkel bed meer te krijgen was. In het begin waren we erg blij dat we überhaupt iets hadden om te slapen, maar nadat we na enige tijd nog steeds niet konden wennen aan de penetrante geur die in het huis rondhing en nergens schone lakens konden vinden hadden we besloten om zo veel mogelijk wijn te drinken en met onze kleren aan de nacht door te brengen. ´s Ochtends vroeg zijn we op weg gegaan naar een leuk en schoon hostel, dichtbij het strand, dus we waren weer gelukkig! Deze dag hebben wij ook lekker op het strand doorgebracht. Mijn plan was om de overige twee dagen te gaan surfen, maar de volgende dag was het bewolkt en stormachtig; helaas dus niet echt de goede weersomstandigheden voor een beginnend talent. Wij hadden na een tijdje gaar in het hostel te hebben doorgebracht daarom besloten om naar buiten te gaan en ergens wat te gaan drinken, wat we hebben gedaan na een heerlijke strandwandeling langs een stormachtige zee! De volgende dag was het gelukkig weer mooi weer, dus strand en surfen! Ik had een surfinstructeur geregeld omdat ik niet alleen wilde gaan, dus na een board gehuurd te hebben was ik om 5 uur, klaar om het water in te gaan, aan het wachten op mijn instructeur, toen bleek dat hij zich die middag had verwond..! Uiteindelijk ben ik toch maar alleen het water in gegaan, en ik vond het heerlijk om in het water te dobberen! En, dit keer is het zelfs gelukt om een aantal keer overeind te komen! Wie weet wordt het ooit nog wat met surfen!´s Avonds zijn we nog met een hele groep uit eten gegaan om ons verblijf in Punta del Diablo af te sluiten, waarna het de volgende ochtend vroeg al weer tijd was om terug te gaan naar Quilmes!

Veel liefs, beso

Martiene